Gizli yas

Ya da geç kalmış yas da diyebiliriz.

Yaklaşık bir ay önce, bizimle birlikte 13 sene geçiren, ailemizin bir parçası olan Bombyx'i kaybettik.

Son 6 yıldır pek yanında olamamakla birlikte, nasıl olduysa son İzmir'e gittiğimde sanırım onu son görüşüm olduğunu tahmin etmişim. O yüzden ipadim onun fotoğraflarıyla dolu.

Bir de koltukta son kez birlikte uyumuş olmak var. İyi ki olmuş işte o.

Ek: İnsan böyle durumlarda gerçekten ne diyeceğini bilmiyor. Köpek mi sahibine benzer, sahibi mi köpeğine benzer, ya da bu köpeğin sahibi ben miyim, ya da köpeklerin sahibi olur mu, hiçbirinin cevabını bilmiyorum. Ama sonuçta bir bağ var, bir ilişki var. Normalde ancak kendi istediğinde yanına yaklaştıran Bombyx'in, canınızın sıkıldığını hissettiği an gelip yanınıza yatması, sizi üzdüğünü fark ettiği insanları yanınıza yaklaştırmaması var. Coğrafi sebeplerle hayatta somut olarak yer alamasa da, hayatın İzmir altbaşlığındaki sabit varlığı var. Üzülüyor insan çok.